in memoriam
Zij die ons ontvallen zijn en die een zeer grote bijdrage hebben gehad in onze Stichting Op Herme, zijn voor altijd in onze gedachten.
Twan van Hoef
17 februari 2021
Twan van Hoef, oud-penningmeester en accountant van Stichting Op Herme.
Op woensdag 17 februari 2021 is Twan overleden, 2 dagen na zijn verjaardag. Net 75 jaar geworden.Twan is jarenlang van Stichting Op Herme onze accountant geweest toen hij nog bij Ernst &Young werkte. Hij heeft onze jaarrekeningen altijd met zoveel liefde en deskundigheid gedaan, dat wij hem vroegen om penningmeester te worden, ’n centrale rol bij ’n stichting met Anbi status. Wij waren heel blij met hem, rots in de branding, vol humor, bescheiden. Altijd ’n twinkeling in zijn ogen. Van hem kon je op aan. Er was hem geen moeite te veel en was altijd bereid om te overleggen.
Twan was ook de motor achter de oprichting van Stichting Heykeshoeve, kleine zorgaanbieder in gezinsverband, zodat we eindelijk kostendekkend zouden kunnen werken en niet meer constant moesten bedelen. Als oudste zoon uit ’n groot gezin begreep hij zonder woorden en was voor veel mensen ‘n steun en toeverlaat. Hij was ook penningmeester van Zwembad de IJzeren Man en andere Stichtingen. Hij is hiervoor Koninklijk onderscheiden. Voor zijn dochter, die ’n manege heeft, deed hij de hele administratie.Twan was als ex Prins Carnaval ieder jaar betrokken bij het carnavals gebeuren. Hij was ’n enthousiast golfer. Èn ’n bescheiden mens, door toeval kwamen we achter zijn vele verdiensten als vrijwilliger, hij sprak daar nooit over.
Toen Twan te ziek werd om het penningmeesterschap waar te maken, bleef hij van harte als adviseur nog verbonden aan beide Stichtingen en kon ik hem altijd bellen voor advies en om te vragen hoe het met hem ging. Het was heel bijzonder zoals hij zijn ziekteproces aanvaardde, er over kon praten, zonder zelfmedelijden of wrok. Als ’n professionele accountant heeft Twan zijn zaken voor als hij zou overlijden snel geregeld voor zijn familie .
Ik heb hem nooit horen klagen en toen er geen hoop meer was, leek hij boven zichzelf uit te stijgen en zijn lot te aanvaarden. Twan zal vaak in grote dankbaarheid in onze gedachten zijn,
Veronika Jong
Mr.Meindert Wijnholt
25 maart 2019
Mr. Meindert Wijnholt, oud-voorzitter van Stichting Op Herme.
Op 25 Maart 2019 is Meindert Wijnholt Overleden.Toen Rudolf Patijn Meindert Wijnholt vroeg om voorzitter van Stichting Op Herme te worden hoefde hij niet lang na te denken en stemde er direct van harte mee in. Hij had wel ‘ns iets gelezen over onze problemen rond Jeugdzorg. Als geen ander wist hij, als ex president van rechtbanken en lid van de Raad van State, dat het recht niet altijd recht is en de zwakste partij extra hulp kan gebruiken.
Meindert had niet veel woorden nodig, met ’n knipoog liet hij weten dat hij heel goed begreep wat er aan de hand was. Hij was streng, scherp en vooral rechtvaardig en zocht alles tot op de bodem uit. Samen met Rudolf Patijn stapte hij naar Bureau Jeugdzorg Roermond om onze problemen met Jeugdzorg, op hun onnavolgbare Haagse wijze, te tackelen.
Hij was ’n buitengewoon lieve, hartelijke, humorvolle man, waar wij alleen maar vol respect en dankbaarheid aan kunnen terugdenken. Wij waren blij verrast toen hij, in rolstoel, samen met zijn vrouw vanuit Den Haag naar een van onze koffieconcerten kwam.
Wij denken in grote dankbaarheid aan hem terug,
Veronika Jong
Ruud Merx
December 2016
Ruud Merx, oud-bestuurslid Stichting Op Herme.
Het plotselinge overlijden van RUUD in december 2016 vlak voor Kerstmis, op zo jonge leeftijd, is niet te bevatten en dringt maar langzaam tot ons door. In de eerste plaats voor zijn gezin, dat hem dagelijks zo moet missen. Ruud was kerngezond en kort voor zijn overlijden nog hebben we samen getraind voor de halve marathon, die we al een paar keer hebben gelopen in Ell. Ondanks vele onderzoeken hebben de artsen geen oorzaak voor zijn plotselinge dood gevonden. Het blijft gissen naar zijn doodsoorzaak.
Een groot verlies ook voor het Andre Rieu orkest, waarvan hij al bijna vanaf het begin deel uitmaakte als trombonist, zanger, grappenmaker en ‘mediator’.
Ruud was als geen ander in staat, ook daar, om mensen met elkaar te verbinden, problemen op te lossen, vaak met ’n relativerende grap. Ruud wist mensen met elkaar te verbinden middels zijn grote passie, DE MUZIEK, maar ook door zijn aimabele persoonlijkheid. Zo wàs hij gewoon: open, humoristisch en warm en zeer muzikaal. Behalve Limburgs ambassadeur van “Muziek maakt slim”, leverde hij ook belangrijke bijdragen aan het Limburgse muziekleven, in besturen, muziekgezelschappen en niet in de laatste plaats als succesvol componist en arrangeur. Zo componeerde en speelde hij -verrassing- het muziekstuk voor 2 trombones “Heykeshoeve fanfare” tijdens de feestelijke naamsonthulling van HEYKESHOEVE door Jan Custers, nog zo kort geleden.
Ieder heeft zijn of haar eigen verdriet en gemis, vooral voor zijn directe familie vanzelfsprekend.
Maar Ruud was voor ons niet alleen ’n zeer geliefde schoonzoon, zwager, oom, maar ook ’n onmisbaar bestuurslid van Stichting Op Herme en de mede door hem opgerichte nieuwe Stichting Heykeshoeve (kleine zorgaanbieder in gezinsverband), nog uniek in Nederland. Ook dankzij Ruud hebben wij in maart de HKZ certificering behaald door zijn creatieve bijdragen. Tijdens de vele koffieconcerten bij Stichting Op Herme –inmiddels no. 110- was Ruud o.a. degene die op een altijd onderhoudende, humoristische wijze de optredens ‘aan elkaar praatte’ en voor een prettige, ontspannen sfeer zorgde. Hij was in staat om op een geheel eigen wijze ook kinderen te motiveren muziek te maken, het plezier spatte er gewoon van af…
Zijn laatste optreden, samen met de kinderen van het ‘Op Herme ensemble’ en uiteraard Alina-lin, was een paar weken voor zijn overlijden in het Grieks-orthodox klooster in Asten-Leusden. Dit optreden was een eerbetoon aan moeder-overste Zr. Maria, die kort daarvoor was overleden. Zr. Maria leerden wij kennen tijdens ‘de vogelpest’ en sindsdien is er ’n warme band ontstaan, niet alleen in woord, maar vooral in daad.
Op een onvergetelijke wijze, verbond Ruud de muziek aan het kloosterlijke bestaan. Indrukwekkend was de afsluiting van dit concert bij het graf van Zr. Maria op eigen terrein, met het zingen en spelen van het Ave Maria van Schubert en toen er tegelijkertijd 2 vluchten ganzen in V formatie precies boven deze plek overvlogen. Ruud zei direct dat dit ’n bepaalde betekenis moest hebben, -grapje natuurlijk-.
Zoals altijd schieten woorden tekort, zeker nu en blijft ons niets anders over, dan gewoon verder te gaan, al zullen we hem nog zo missen. Hij blijft met ons verbonden samen met iedereen die van hem hield. Gelukkig blijft de muziek, zo belangrijk ook voor Ruud, die universele, verbindende en troostrijke taal .
In het herdenkingsconcert op 28 mei 2017 gaan we Ruud herdenken, eren en danken en bent U van harte welkom. Ondanks zijn pijnlijke afwezigheid gaan we weer verder, ’t zal anders zijn, maar met de gedachte aan hem kan ik soms niet nalaten even te glimlachen.
Ja Ruud, jij was onze grote vriend!
Voor de diapresentatie met foto’s van Ruud, die vertoond is tijden het herdenkingsconcert: klik hier.
Veronika Jong
Theo Olof
9 oktober 2012
Theo Olof, violist.
Theo Olof is op 9 oktober 2012 overleden.
Samen met Burgemeester Houben van Hunsel opende hij op 4 juni 1989 het rusthuis voor oude pony’s. Hij grapte direct: “Als ik dit hier zo zie, dan heb ik maar één wens, dat er ook zoiets voor oude violisten wordt opgericht”.
Samen met zijn vrouw Noortje werd hij met koetsen, getrokken door Friezen en begeleid door ponyclub Ell-Hunsel opgehaald.
In het dorpshuis, dat overvol met belangstellenden was, speelde Theo, samen met Alina-lin, die net was aangenomen op het conservatorium in Maastricht, o.a. het dubbelconcert van Bach.
Theo Olof was ’n wereldberoemde violist, ’n wonderkind, dat al op 11 jarige leeftijd optrad in het Concertgebouw in Amsterdam. Dertien veelgelezen boeken heeft hij geschreven over zijn veelbewogen violisten leven. Hij was als geen ander in staat om klassieke muziek voor ’n breed publiek toegankelijk te maken en was een van de initiatiefnemers van Radio 4, vanaf 1975 in de lucht en zeer populair nog steeds. Zie ook https://nl.wikipedia.org/wiki/Theo_Olof .
Als kind al was ik fan van Theo Olof en zat aan de radio gekluisterd als hij optrad. Daarom ook vroeg ik hem om als kwaliteitskeurmerk, ’n soort mascotte, de opening te verrichten van onze nieuwe Stichting Op Herme in 1989. Theo stemde er direct van harte mee in.
Op ’n wonderbaarlijke manier voelden we ons prettig en op je gemak in zijn aanwezigheid. ’n Heel warm mens die veel heeft meegemaakt in zijn leven.
Vol belangstelling hebben hij en zijn vrouw alle wel en wee van Op Herme gevolgd en alles in het werk gesteld om ons te ondersteunen. Na de brand in maart 1996 heeft hij in augustus dat jaar nog het “monument voor de gestorven pony “ van kunstenaar Bas Sprakel onthuld .
Als “Heer van Stand’ van de Wodehouse society, (zie www.wodehouse-society.nl ), is hij diverse malen samen met andere leden op bezoek in Ell gekomen. We zijn altijd in contact gebleven tot aan zijn dood in 2012 en nadien met zijn Vrouw Noortje, ook violiste, en haar dochter en kleinkinderen.
Wij zijn Theo Olof eeuwige dank verschuldigd,
Veronika Jong
Drs. Rudolf Patijn
23 april 2009
Drs. Rudolf Patijn, oud-bestuurslid Stichting Op Herme
Stichting Op Herme heeft veel geluk gehad met prominente bestuursleden, zoals Rudolf Patijn, uit ’n gerenommeerde bestuurdersfamilie. Omdat de Stichting niet over eigen middelen beschikte, moest er voortvarend worden ‘gebedeld’. Via het fondsenboek vond ik de “Gravin van Bylandt Stichting” in Den Haag, met als doelstellingen, kinderen, ouderen en dieren. Klopte dus perfect met onze doelstellingen. Omdat ik volstrekt onbekend was op dit terrein, heeft Rudolf, als bestuurder van deze stichting, me van harte wegwijs gemaakt en o.a. gewezen op het belang van de ANBI status. Na ’n gedegen onderzoek kregen wij de ANBI status, tot op heden.
Met de viering van het 25 jarig bestaan van de Gravin van Bylandt stichting werd ik gevraagd om ’n toespraak te houden en ontving Stichting Op Herme, dankzij Rudolf, ’n geweldig cadeau. Dit hebben we destijds besteed aan ’n hooiberg, stalvoorzieningen en de aanleg van ’n mestkelder, ’n koninklijke gift, die ons weer moed gaf om verder te gaan.Vanuit Den Haag kwam hij regelmatig op bezoek, zowel in Hunsel als Ell en inspireerde ons met zijn hartelijke, flamboyante persoonlijkheid.
Toen wij noodgedwongen Hunsel moesten verlaten, na de brand -herbouw en de gouden kans kregen om naar de huidige, kostbare monumentale Hoeve te verhuizen(vluchten), trad hij samen met Mr. Ignace Schellekens tot ons bestuur toe, eerst als voorzitter en later als penningmeester. Hij zorgde in die functies voor de noodzakelijke aanpassingen van de nieuwe Hoeve, om o.a. alle kinderen ’n eigen kamer te geven.
Rudolf was ’n bijzonder hartelijke, gulle en meelevende bestuurder. Hij vond zijn vriend en ex president van de rechtbanken in Den Haag en Suriname, Mr. Meindert Wijnholt, bereid om hem als voorzitter op te volgen. Wisselend in den Haag, Rotterdam en Ell vergaderde het bestuur vervolgens.
Rudolf Patijn loste samen met Meindert Wijnholt de problemen op die zo af en toe ontstonden met Jeugdzorg Roermond. Zelfs tijdens zijn ziekte bleef hij belangstellend informeren naar Stichting Op Herme en ons met raad bijstaan.
Wij denken in grote dankbaarheid aan hem terug,
Veronika Jong